هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین بالندگی سازمانی و سبک های رهبری چندگانه مدیران گروه های آموزشی دانشگاه قم بود. در این پژوهش از روش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 239نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه قم در سال تحصیلی 92-1391 بوده که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای144 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه است. پرسشنامه بالندگی سازمانی با 25 گویه و با ضریب پایایی 0/88 و پرسشنامه استانداردmlq سبک های رهبری چندگانه برنارد باس (1995) که شامل 21 گویه که ضریب پایایی آن 0/87 بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، آزمون t دو نمونه مستقل، تحلیل واریانس تک متغیره، رگرسیون چندگانه و آزمون توکی) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین بالندگی سازمانی و هر سه سبک-های رهبری (در سطح0/01) رابطه معناداری وجود دارد. نتایج آزمون فرضیه اول نشان داد بین مولفه های بالندگی سازمانی و مولفه های سبک رهبری تحولی (در سطح0/01) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. فرضیه دوم نشان داد بین مولفه های بالندگی سازمانی و مولفه های سبک رهبری تبادلی رابطه معناداری وجود ندارد. فرضیه سوم نشان داد بین مولفه های بالندگی سازمانی و سبک رهبری عدم مداخله گر رابطه منفی و معناداری وجود دارد. فرضیه چهارم پژوهش نشان داد از نظر مردان میزان کاربست مولفه های بالندگی سازمانی از الویت بیشتری برخوردار است. فرضیه پنجم پژوهش نشان داد اعضای هیئت علمی مرد بیشتر از اعضای هیئت علمی زن سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی خود را تحولی شناسایی کرده اند