با گسترش استفاده از سامانه های مهاربندی در سازه های فولادی، جای این پرسش می ماند که چه تفاوت یا تفاوت هایی میان آرایش های گوناگون مهاربندی وجود دارد. این مقاله آرایش های همگرای ضربدری، هشتی، ترکیبی (هفتی-هشتی یا ضربدری در دوطبقه)، هشتی زیپرشده و قطری را با یک دیگر مقایسه می کند. بدین منظور ساختمان هایی با سامانه های لرزه برِ مهاربندی شده در هر یک از این آرایش ها و در 3، 5 و 8 طبقه، بر اساس آیین نامه 2800 (ویرایش چهارم) و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان طراحی و سپس با روش بارافزون ، تحلیلِ ناخطی شدند. مدل سازی در سه بعد و با کمک نرم افزارِ sap2000 انجامید. مقایسه آرایش ها بر اساس سطح عملکرد (asce 13)، جذب انرژی (از طریق محاسبه سطح زیر نمودار بارافزون)، مقاومت نهایی (قله نمودار)، سختی (شیب بخش خطی نمودار)، وزن فولاد مصرفی و روند تشکیل لولاهای مومسان در سامانه های مهاربندی با آرایش های یادشده صورت گرفت. نتایج نشان داد که بیش ترین اختلاف در مقدارهای جذب انرژی و مقاومت نهایی در میان این آرایش ها، می تواند به سامان برابر با 36% و 79% در ساختمان های سه طیقه، 45% و 58% در ساختمان های پنج طبقه و 29% و 48% در ساختمان های هشت طبقه باشد. هم چنین آرایش ضربدری می تواند از سطح عملکردی بالاتری برخوردار باشد. آرایش زیپرشده نیز پخش یک نواخت تری از لولاهای مومسانی دارد.