صفویه یکی از با اهمیت ترین سلسله های تاریخ ایران است. شاه عباس اول پنجمین و مهم ترین پادشاه عصر صفویه بوده است. آداب و رسوم اجتماعی در عصر شاه عباس اول که مسئله ی کانونی این تحقیق بوده، با استناد به منابع دست اول و سفرنامه های آن دوران مورد بررسی قرار گرفته است؛ زیرا منابع دست اول بیشتر ذکر مسائل درباری و شاهی بوده و کمتر به آداب و رسوم اجتماعی توجه نموده است، بنابراین سفرنامه ها که اکثرا ذکر آداب و رسوم اجتماعی می باشد، نیز در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. آداب و رسوم اعمالی هستند که عموما قانون آ ن ها را وضع نکرده است و شامل شیوه های زندگی، عادات و رسوم خاص یک ملت، مردم یا یک جماعت می شود. یافته های این تحقیق: با توجه به وجوه مختلف آداب و رسوم اجتماعی عصر شاه عباس اول از اعتقاد به خرافات و ساعت سعد و نحس تا آداب و رسوم پوشاک و زینت آلات بانوان، خوراک، هنر و موسیقی تا آداب اعیاد مذهبی و ملی و غیره ی آن عصر مورد کنکاش و پژوهش قرار گرفته است و مشخص گردیده است که شاه عباس اول به آداب و رسوم مملکت ایران توجه داشته و آنها را به نحو مطلوبی برگزار می کرده است، اما برخی از این رسوم از جمله جشن آب پاشان، مهرگان، گل سرخ و امثال آنها با گذشت زمان به فراموشی سپرده شده است. همچنین با توجه به اینکه در عصر این پادشاه مملکت ایران دارای مذهب تشیع بود، اعیاد مذهبی نیز به شکوه مراسم ملی برگزار می گردید.