پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی قصه درمانی مبتنی بر داستان های اجتماعی گِرِی بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان پسر 8-10 ساله دارای اختلال سلوک صورت گرفته است. بدین منظور3 دانش آموز پسر8-10 سال دارای اختلال سلوک و مهارت اجتماعی کم، از مدارس ابتدایی استان زنجان بر اساس پرسشنامه علائم مرضی کودکان(csi-4) گادو و اسپیرافکین(1994) و پرسشنامه مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی کودکان ویرت، لاخر، کلیندینست و سیت(1984) انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایش تک موردی با استفاده از طرح خط پایه منفرد استفاده شده است. شرکت کنندگان پس از اجرای خط پایه، وارد طرح درمان شدند و برنامه قصه درمانی مبتنی بر داستان-های اجتماعی در طی 10 جلسه و با پیگیری 1 ماهه اجرا گردید. یافته های ناشی از تغییرات درمانی، نشان داد که قصه درمانی مبتنی بر داستان اجتماعی گری موجب بهبودی و افزایش مهارت اجتماعی، ارتباطی و کفایت اجتماعی کودکان دارای اختلال سلوک می گردد. در کل نتایج نشان دادند که این داستان ها برای افزایش مهارت اجتماعی کودکان دارای اختلال سلوک موثر می باشند. پیگیری 1 ماهه بعد از اتمام درمان حاکی از ماندگاری نتایج بود.