در سیستم های ارتباطات کوانتومی، اطلاعات به وسیله حالت های کوانتومی غیر متعامد کد گذلاری می شوند. حالت های همدوس حالت های غیر متعامد به شمار می آیند. و بر اساس قوانین مکانیک کوانتومی تشخیص حالت های همدوس با خطا همراه است. در یک پروتکل ارتباط نوری اطلاعات در فرستنده به وسیله یک یا چند پارامتر نوری کد گذاری می شوند و به جای فرکانس از دامنه و فاز استفاده می کند و از طریق کانال ارتباطی به گیرنده منتقل می شوند. فرستنده اطلاعات را به شکل m-ary psk کدگذاری می کند، این حالت ها نمونه ای از حالت های همدوس هستند که اطلاعات را به صورت فاز انتقال می دهند و از آن جهت که حداکثر اطلاعات را در کانال های ارتباطی انتقال می دهند و قادر به انتقال اطلاعات در فواصل طولانی می باشند، بهترین حامل های انتقال اطلاعات به شمار می آیند در نتیجه موثرترین نوع کدگذاری محسوب می شوند. ما در این پروژه استراتژی بهینه برای تشخیص حال های همدوس کلید زنی انتقال فاز m-پرتوی را بررسی کردیم: افزایش بعد فضای هیلبرت به کمک فضای هیلبرت کمکی با استفاده از گیرنده های کوانتومی استفاده از عملیات کنترلی پیش نگر در گیرنده های کوانتومی ما بوسیله روش توام با خطا به تشخیص حالت های همدوس دوتایی و کیدزنی انتقال 3-پرتوی پرداختیم. و به طور تحلیلی موفقیت بهینه و اندازه گیری های بهینه در هر ناحیه توام با خطا به دست آوردیم