در سال زراعی 93-1392 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 100 درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی، 75 درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی+ کود زیستی نانو، 50 درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی+ کود زیستی نانو، 25 درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی+ کود زیستی نانو و کود زیستی نانو (به تنهایی) و سه رقم آفتابگردان مستر، توده بومی شاهرود و توده بومی سبزوار بود. نتایج نشان داد تیمار 75 درصد کود شیمیایی+ کود زیستی نانو باعث افزایش بیشتر خصوصیات کمی مورد آزمایش مانند: قطر طبق، وزن طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و ارتفاع ساقه گردید. همچنین نتایج نشان داد که با کاهش مصرف کودهای شیمیایی درصد پروتئین دانه آفتابگردان افزایش یافت اما تاثیری بر درصد روغن دانه نداشت. بنابراین می توان اظهار داشت با کاهش 25 درصدی کودهای شیمیایی با حفظ عملکرد بالا، اثرات سو زیست محیطی ناشی از مصرف کودهای شیمیایی را به حداقل رساند و گامی در جهت توسعه کشاورزی پایدار برداشت.