هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار یک وهله کشش ایستا و pnf بر حداکثر گشتاور نیروی درون گرا و عملکرد چابکی بازیکنان مرد فوتسالیست بود. بدین منظور تعداد 12 نفر از بازیکنان مرد فوتسالیست شهرستان کرمانشاه با میانگین سنی 88/0±33/22 سال، قد 21/6±75/175 سانتی-متر، وزن 64/3±75/68 کیلوگرم، شاخص توده بدن 23/1±57/22 کیلوگرم بر مجذور متر و درصد چربی بدن 58/3±65/15 که حداقل 2 سال سابقه تمرین داشتند به طور تصادفی انتخاب و در 4 پروتکل تمرینی متفاوت قرار گرفتند. پروتکل های تمرینی شامل 3 کشش ایستای 5 ثانیه، 3 کشش ایستای 15 ثانیه و 3 کشش pnf به روش انقباض- آرامش با اعمال 30 ثانیه کشش غیرفعال و 6 ثانیه انقباض ایزوتونیک و گروه کنترل بودند که بر عضلات چهار سر ران، همسترینگ و دو قلوی آزمودنی ها اعمال شدند. به منظور جلوگیری از اثرات یادگیری و تداخل کلیه برنامه ها در 24 روز مجزا و به فاصله 48 ساعت نسبت به یکدیگر اجرا شدند.از آزمون بالسوم جهت اندازه گیری عملکرد چابکی و از دستگاه ایزوکنتیک جیم نکس1 iso جهت اندازه گیری حداکثر گشتاور نیروی درون گرا استفاده شد.جهت طبیعی بودن داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنف، همگنی واریانس از آزمون لوین، بررسی تفاوت درون گروهی از تی همبسته و تفاوت بین گروه های تمرینی در پس آزمون از طریق تجزیه و تحلیل واریانس یک راهه مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون گروه های تحقیق نشان داد که کشش ایستا به مدت 3 کشش ایستای 5 ثانیه، 3 کشش ایستای 15 ثانیه و 3 کشش pnf به روش انقباض- آرامش با اعمال 30 ثانیه کشش غیرفعال و 6 ثانیه انقباض ایزوتونیک اثر معنی داری بر عملکرد چابکی بازیکنان نداشت در حالی که، کشش pnf موجب کاهش معنی دار حداکثر گشتاور نیروی درون گرای بازیکنان شد (05/0p<). همچنین نتایج پس آزمون مقایسه بین گروهی، در گروه های مختلف تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری در بین کشش ها و زمان های متفاوت در عملکرد چابکی و حداکثر گشتاور نیروی درون گرای آزمودنی ها وجود ندارد. در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که کشش های ایستا و pnf که در مدت زمان کوتاهی اجرا می شوند اثرتخریبی بر عملکرد در زمان تمرین اصلی ندارند در نتیجه به بازیکنان فوتسال پیشنهاد می شود در صورت استفاده از کشش ایستا و pnf ، از زمان های کوتاه این نوع کشش ها استفاده کنند.