مه دود یکی از انواع منحصر به فرد از آلودگی هوا است. ترکیبات آن اکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، اسید نیتریک، اسید سولفوریک، دی اکسید گوگرد و ذرات ریز معلق در هوا می باشد که باعث کاهش دید افقی شده و برای امنیت و بهداشت انسان و اقتصاد منطقه بسیار زیان بار می باشد. چندین قانون بین المللی برای مقابله با آلودگی هوا وضع گردیده که مشهورترین آن ها قانون هوای تمییز 1963 آمریکا می باشد. نتایج تحقیق و مطالعه نشان می دهد که روند فراوانی پدیده مه دود در سال های مختلف در بازه زمانی ذکر شده افزایشی بوده و این افزایش از سال 1976 به بعد معنی دار می باشد. هم چنین وقوع این پدیده در ماه های سرد سال از فراوانی بیشتری نسبت به ماه های گرم برخوردار است. هم چنین نتایج تحلیل pca معرف این واقعیت است که از بین پارامترهای انسان ساخت، مساحت و جمعیت شهر و از میان پارامتر های اقلیمی پایداری هوا و کاهش سرعت باد، بیشترین همبستگی را با فراوانی وقوع پدیده مه دود در کلان شهر تبریز دارد. در آخر راهکارهایی که برای کاهش فراوانی و کاهش غلظت این پدیده موثر است ارائه شده است.