مدل های جمعی تعمیم یافته در سال های اخیر به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته اند. این مدل ها نسبت به حضور ‏نقاط دورافتاده بسیار حساس می باشند. در این ‏پایان نامه یک روش برازش جدید برای مدل های جمعی تعمیم یافته مورد مطالعه قرار گرفته است که نسبت به نقاط دورافتاده نیرومند می باشد. ایده اصلی استفاده از شبه درستنمایی نیرومند به جای درستنمایی کلاسیک در الگوریتم های معمول در برازش مدل های جمعی تعمیم یافته است