هم اکنون یکی از عوامل مهم مرگ و میر، تصادفات جاده ای می باشد که با صدمات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی فراوانی همراه است. عوامل متعددی بر تعداد تصادفات تاثیرگذارند که برخی از این عوامل مربوط به وضعیتهای مختلف محیطی می باشد. از بین عوامل محیطی که در بروز تصادفات جاده ای نقش قابل توجهی دارند، سهم پدیده های اقلیمی همچون لغزندگی، بارش برف، مه و یخبندان بیشتر می باشد. در این پژوهش سعی شده اثرات شرایط جوی بر تصادفات در طول دوره 20 روز تعطیلات نوروز 1386 در محورهای پرتردد کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. دوره مورد مطالعه به دلیل تعداد سفرهای صورت گرفته و نیز به جهت حاکم بودن شرایط بسیار ناپایدار جوی می تواند از اهمیت خاصی برخوردار باشد. محورهای انتخاب شده برای مطالعه، جزو محورهای اصلی کشور بوده و تقریبا تمام تصادفات بررسی شده در این محورها اتفاق افتاده است. بدین منظور ابتدا نقشه راههای مورد مطالعه به همراه پاسگاههای پلیس راهها اخذ شد و نقاط تصادفات بر حسب کیلومتر از مبدا بر روی محورها نقطه یابی گردید. همچنین اطلاعات هواشناسی، شامل پارامترهای اندازه گیری شده روزانه، برای هر کدام از ایستگاهها، پس از کنترل و آماده سازی وارد نرم افزار gis گردید. بدین ترتیب بانک اطلاعات تصادفات و وضعیت اقلیمی دوره مورد مطالعه تشکیل شد. تحلیل وضعیت اقلیمی در این دوره نشان می دهد که روزهای 25، 26 و 29 اسفند ماه و همچنین روزهای 8 تا 10 و 14 فروردین ماه در بیشتر بخشهای کشور شرایط جوی نامناسبی حاکم بوده است. با بررسی تصادفات رخ داده مشخص شد که بیشتر تصادفات در 20 کیلومتر اول از مبدأ و در ساعت های 15 تا 18 اتفاق افتاده است. همچنین از نظر توزیع فضایی، نیمه شمالی کشور دارای بیشترین توزیع می باشد. در مرحله بعد با توجه به فراوانی تصادفات در روزهای مختلف مشخص شد که در روزهای 29 اسفند، 8 و 9 فروردین و نیز 13 و 14 فروردین میزان تصادفات به طور محسوس افزایش پیدا کرده است. می توان نتیجه گرفت که این افزایش، به غیر از برخی روزها که بالا رفتن حجم سفر می تواند باعث افزایش میزان تصادفات شود، بیشتر به دلیل حاکم بودن شرایط جوی نامناسب در بیشتر بخشهای کشور، به ویژه در نیمه شمالی، می باشد.

همواره پارامترهای اقلیمی بر روی عملکرد محصولات اثر گذاشته اند و تغییر در مقدار این پارامترها همواره باعث تغییر در عملکرد و در نتیجه متغیرهای اقتصادی میگردد. بنابر اهمیتی که تغییراقلیم بر ساختار محیطی کره زمین و ساکنین آن داشته و خواهد داشت، تلاش جهت شناخت چگونگی رخدادهای آن امری مسلم است. تغییرات اقلیمی باعث تغییر در عملکرد گیاهان زراعی می گردد و از این طریق عرضه محصولات کشاورزی را تحت تاثیر قرار خواهد داد. از این رو تغییر در این باعث تغییر در قیمت ها، رفاه تولیدکنندگان و مصرف کنندگان و در نهایت تغییر رفاه جامعه می گردد. رفاه به صورت مجموع مازاد مصرف کننده و مازاد تولیدکننده تعریف می شود. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق شهرستان مراغه و ایستگاه هواشناسی این شهرستان است، که داده های مورد نیاز از سال 1362 تا 1385 جمع آوری شده است. در این تحقیق ابتدا حساسیت پارامترهای اقلیمی بر روی عملکرد با استفاده از مدل لگاریتمی بررسی شده است، سپس توابع عرضه و تقاضای گندم به همراه یک تابع قیمت در یک دستگاه معادلات همزمان و مدل تارعنکبوتی، با استفاده از روش 3sls تخمین زده شده است. در این تحقیق رابطه بین اقلیم و رفاه با استفاده از روابط ریاضی به دست آورده شده است، که با هر سناریوی اقلیمی، در هر منطقه و برای هر محصول می توان رابطه بین تغییرات اقلیم و رفاه جامعه را به دست آورد. با توجه به اثرات تغییراقلیم پیشنهاد می گردد که سازگاری های لازم با این پدیده صورت پذیرد، برای مثال تغییر در الگوی کشت، استفاده از انرژی های پاک و آموزش به کشاورزان می تواند مناسب باشد.

در این تحقیق داده های مدل گردش عمومی جو hadcm3 با استفاده از مدل lars-wg5 طبق سناریوهای a1b، a2 و b1 تأیید شده ipcc ریزمقیاس شده و مقادیر روزانه بارش، دمای کمینه، دمای بیشینه و ساعت آفتابی استان خراسان رضوی در دوره 1409- 1390 شبیه سازی شد. سپس با به کارگیری نرم افزار optiwat تبخیر- تعرق مرجع به روش هارگریوز- سامانی و بارندگی موثر به روش فائو محاسبه شده و نیاز آبی چغندرقند و گندم در مقیاس ماهانه و نیز کل دوره رشد برای دو دهه آتی در مقایسه با دوره پایه (1389- 1370) برآورد گردید. نتایج نشان داد که دمای کمینه و بیشینه در همه ایستگاه ها نسبت به دوره پایه افزایش خواهد یافت و بیش ترین افزایش دمای کمینه طبق سه سناریوی مذکور در دوره رشد گندم به ترتیب برابر 9/30، 77/45 و 13/29 درصد در سبزوار و در دوره رشد چغندرقند در ایستگاه های گلمکان با 23/5 و نیشابور با 62/6 و 77/4 درصد دیده خواهد شد. بارش نیز در همه ایستگاه ها به جز تربت جام افزایش خواهد یافت و بیش ترین میزان افزایش در دوره رشد گندم به ترتیب بالا برابر 24/35، 56/35 و 49/42 درصد در گناباد و در دوره رشد چغندرقند، برابر 21/69، 95/80 و 19/70 درصد در شهرهای سبزوار، گناباد و سرخس رخ خواهد داد. بنابراین در اثر این تغییرات، نیاز آبی چغندرقند در تربت جام 19، 18 و 18 درصد و در گلمکان 16، 18 و 17 درصد افزایش و در سرخس 6 درصد کاهش خواهد یافت. نیاز آبی گندم نیز در تربت جام 17، 14 و 18 درصد افزایش و در سرخس 14، 15 و 15 کاهش خواهد یافت. در سایر شهرهای استان، تغییر محسوسی در نیاز آبی این دو گیاه طی دو دهه آتی رخ نخواهد داد.