یکی از مسائل مهم و اجتناب ناپذیر در طراحی و احداث ساز ه های عمرانی، تعیین مقدار و چگونگی نشست پی سازه در اثر فشردگی لایه های گوناگون خاک است. نشست ناشی ازتحکیم لایه های خاک، به دلیل ماهیت تدریجی و طولانی مدت آن، خطری بالقوه برای اکثر سازه های بنا شده برخاک های تحکیم پذیر محسوب می شود. بنابراین تعیین پارامترهای تحکیمی خاک برای برآورد نشست تحکیمی امری بسیار مهم در مهندسی ژئوتکنیک می باشد. برای شناسایی خصوصیات تحکیمی خاک ها در آزمایشگاه، اغلب از دستگاه ادومتر استفاده می شود اما محدودیت های ناشی از آن باعث می گردد که در بسیاری از موارد تعیین پارامترهای تحکیمی ممکن نباشد. همچنین امکان انجام آزمایش تحکیم با استفاده از دستگاه ادومتر برای خاکهای درشت دانه و یا خاکهای غیر یکنواخت فراهم نبوده و دستگاه تحکیم هیدرولیکی با رفع این محدودیت، امکان کنترل مسیرهای زهکشی و ثبت فشار منفذی نمونه خاک را نیز در حین عمل تحکیم، فراهم می کند. در تحقیق حاضر، با انجام آژمایشات متعدد بر روی نمونه خاک های درشت دانه رس دار اصلاح شده به روش حذفی و جایگزینی در دستگاه ادومتر و خاک اصلی در دستگاه تحکیم هیدرولیکی، به بررسی و مقایسه نتایج حاصل از این دو دستگاه پرداخته شد. نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که اصلاح دانه بندی، باعث افزایش شاخص فشردگی ، شاخص فشردگی مجدد، ضریب فشردگی حجمی و کاهش ضریب تحکیم و فشار بیش تحکیمی می شود. با مقایسه دو روش اصلاح دانه بندی نیز می توان گفت، در اکثر موارد پارامتر های تحکیمی حاصل از خاک اصلاح شده به روش جایگزینی، مطابقت بیشتری با خاک اصلی داشته و استفاده از آن برای رسیدن به پارامتر های تحکیمی خاک درشت دانه رس دار، مناسب تر است. و فقط درمسائلی که خصوصیات تورمی خاک برای ما مد نظر باشد، استفاده از روش حذفی برای اصلاح دانه بندی خاک های درشت دانه رس دار توصیه می شود.