دیوار برشی صفحه ای مرکب (c-psw)، یکی از سیستم های کارامد مقاوم در برابر بارهای جانبی است که مورد پذیرش آیین نامه طرح لرزه ای ansi/aisc 341-10 واقع شده است. تا حدود 45 سال پیش، تنها دیوار برشی بتن مسلح مورد استفاده قرار می گرفت، اما همواره نگرانی هایی درزمینه مقاومت موضعی، شکل پذیری و قابلیت استفاده از این سیستم ها در سازه های فولادی بلند، مخصوصاً در مناطق با خطر لرزه خیزی زیاد وجود داشته است. دیوارهای برشی فولادی از دهه 1970 میلادی در ساختمان های مختلف به عنوان سیستم مقاوم در برابر بارهای جانبی مورد استفاده قرارگرفته اند. یکی از ضعف های دیوار برشی فولادی کمانش زودهنگام آن است که محققان برای برطرف کردن این ضعف دو راه حل را پیشنهاد دادند، یکی استفاده از سخت کننده و دیگری استفاده از لایه بتن مسلح در یک یا دو طرف دیوار برشی فولادی که پیشنهاد دوم منجر به ایجاد دیوار برشی صفحه ای مرکب شد. در این پایان نامه به بررسی موقعیت و ابعاد بازشوهای مستطیلی بر عملکرد لرزه ای این سامانه پرداخته می شود. به طوریکه چهار دسته مدل ساخته شده است که در دسته اول سطح بازشو افزایش می یابد، در دسته های دوم و سوم طول بازشو به ترتیب در راستای اعمال نیرو و عمود بر آن افزایش می یابد و در دسته چهارم فقط موقعیت بازشو تغییر پیدا می کند. همه مدل ها تحت بار چرخه ای توسط نرم افزار abaqus مورد تحلیل قرار می گیرند. نتایج حاصل گویای این موارد هستند که با افزایش سطح بازشو در مرکز دیوار برشی، شکل پذیری حداکثر 58 درصد، مقاومت حداکثر 57 درصد، استهلاک انرژی حداکثر 45 درصد و سختی اولیه حداکثر 81 درصد کاهش می یابند، طویل کردن بازشو در هر دو جهت اعمال نیرو و یا عمود بر آن به یک نسبت بروی پارامترهای لرزه ای اثرگذار است و بهترین مکان برای ایجاد بازشو کنج های پایین قاب می باشد.