امروزه استفاده از وسایل پرنده بدون سرنشین به مقاصد گوناگون ازجمله تصویربرداری هوائی، عملیات های نظامی، پایش وضعیت مسائل زیست محیطی، کنترل خطوط کنترل انرژی و گشت های مرزی اهمیت فراوانی یافته است. پرندگان بدون سرنشین انواع گوناگونی دارند که به طورکلی می توان به هواپیماها، هلیکوپترها و کوادراتورها اشاره کرد. در رنج های پروازی کوتاه و در محوطه های باز که نیاز به حمل تجهیزات فیلم برداری و همچنین بررسی یک ناحیه خاص از بالا در مدت زمان تقریباً طولانی وجود داشته باشد، استفاده از هلیکوپترهای بدون سرنشین در مقایسه با سایر وسایل پرنده بهتر خواهد بود. مشکل اصلی هلیکوپترها سطح زیاد ارتعاشات وارده بر بدنه آن ها از سیستم تولید و انتقال قدرت و پره های آن است و از طرف دیگر جهت داشتن کیفیت خوب تصاویر دریافتی از هلیکوپتر بایستی سطح ارتعاشات وارده بر دوربین فیلم برداری در حد مجاز استانداردی قرار داشته باشد. در این پژوهش، یک سیستم جداسازی ارتعاشات که بین دوربین فیلم برداری و هلیکوپتر بدون سرنشین قرار می گیرد با استفاده از روش مدل سازی اجزاء محدود و همچنین تستهای ارتعاشی موردبررسی قرار می گیرد. در این راستا، ضمن شناسایی خواص اجزاء تشکیل دهنده این نوع جداسازها که بیشتر از جنس های آلومینیومی، پلاستیکی و لاستیکی می باشند، مدل اجزاء محدود آن ها ساخته شده و همچنین یک پایه آلومینیومی جهت نصب جداساز و دوربین طراحی و ساخته خواهد شد. پس از آماده سازی مدل و سازه (شامل پایه آلومینیومی، جداساز و سازه دوربین)، با انجام تستهای مودال نسبت به بروز رسانی مدل اجزاء محدود اقدام خواهد شد. در ادامه تأثیر واشرهای از جنس ژل سیلیکون که در محل اتصال جداساز به پایه آلومینیومی قرار می گیرند بر روی میزان ارتعاشات وارده بر بدنه دوربین فیلم برداری موردمطالعه قرار خواهد گرفت.