پس انداز که مجموع پس انداز بخش های خصوصی و عمومی است، نقش کلیدی در تشکیل سرمایه و رشد اقتصادی دارد. ازاین رو یکی از نگرانی های اقتصاددانان از مداخله دولت، آسیب دیدن پس انداز است. در ادبیات اقتصاد کلان دو دیدگاه متباین در این زمینه وجود دارد: دیدگاه سنتی بر این باور است که کسری بودجه، مصرف را بالا برده و در نتیجه انباشت سرمایه و رشد اقتصادی را کم می کند. ولی دیدگاه برابری ریکاردوئی استدلال می کند که با کم شدن پس انداز عمومی با کسری بودجه، پس انداز بخش خصوصی به همان اندازه بالا رفته و پس انداز اقتصاد بدون تغییر مانده و آسیبی به دلیل کم شدن تشکیل سرمایه متوجه اقتصاد نیست. پژوهش های بسیاری درباره درستی فرضیه برابری ریکاردویی با توجه اهمیت آن از جنبه اثرگذاری سیاست مالی بر پس انداز انجام گرفته که عمدتاً بر پایه برآورد معادله اویلر مصرف حاصل از بهینه یابی پویا است. ولی این مطالعه بر آن سوی این فرآیند بهینه یابی یعنی پس انداز تأکید داشته و سعی دارد با برآورد تابع پس انداز بر پایه داده های ایران برای دوره ی 1357 تا 1391 صحت و برقراری برابری ریکاردویی را برای ایران آزمون کند. پس از برآورد تابع پس انداز از روش خودتوضیح با وقفه های گسترده و با استفاده از نرم افزار میکروفیت نتیجه حاصله این شدکه برابری ریکاردویی در ایران برقرار نیست