ایران و آمریکا به عنوان دو کشور مهم منطقه ای وجهانی،سال ها دارای تعاملات نزدیک و دوستانه با یکدیگر بوده اند اما با شکل گیری نظام سیاسی جدید در ایران، روابط دو کشور وارد چرخه ای از خصومت و دشمنی شده است.خصومتی که به مدت بیش از سه دهه ،بر تعاملات دو کشور حکم فرما شده است.در این رساله پس از پرداختن به مولفه های اعتماد ساز بین دو کشور در تعاملات تاریخی به مولفه های کلیدی که بیش از سه دهه موجب ایجاد بی اعتمادی بین دو کشور شده پرداخته می شود، برای پرداختن به مولفه اعتماد از مکتب سازه انگاری کمک گرفته شده است چراکه در این مکتب با توجه به محوریت مولفه های فرهنگی، روانشناسی و اجتماعی در آن نسبت به سایر مکاتب حوزه روابط بین الملل مولفه اعتماد به خوبی تشریح شده است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بن مایه فرهنگی دو کشور موجب شکل گیری اعتماد اولیه بین دو کشور شده است اما به مرورزمان و پس از ایجاد سوبرداشت و سو رفتارهای دوسویه هویت بی اعتمادی در تعامل دو کشور شکل گرفته است. در پژوهش حاضر پس از بررسی های فوق با استفاده از مولفه های مکتب سازه انگاران در پی یافتن زمینه های اعتمادسازی هستیم و اینکه آیا تعاملات سازنده دو کشور با یکدیگر امکان پذیر است یا خیر.برهه زمانی به قدرت رسیدن روحانی و اوباما )زمان حال حاضر( مورد تأکید این رساله قرارگرفته است.