پژوهش حاضر جهت شناسایی نقش تعدیل کننده راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سبک های مقابله ای، در اثربخشی درمانگری شناختی رفتاری بر نشانگان پیش از قاعدگی طرح ریزی شد. به این ترتیب، تأثیر درمانگری شناختی رفتاری بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سبک های مقابله ای و به تبع آن بر نشانگان پیش از قاعدگی با مقایسه دو گروه آزمایشی و کنترل در قالب یک طرح نیمه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش دختران دانشجوی 18 تا 31 ساله، و دارای تحصیلات کارشناسی یا کارشناسی ارشد بودند که با استفاده از آزمون غربالگری نشانگان پیش از قاعدگی شناسایی شدند و از این تعداد، 30 نفر انتخاب شدند که به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری(آزمایشی و گواه) قرار گرفتند. سه آزمون غربالگری نشانگان پیش از قاعدگی، آزمون نظم جویی شناختی هیجان، پرسشنامه سبک های مقابله ای با موقعیت های پرتنش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه اجرا شدند. مداخله در گروه آزمایش شامل 12 جلسه درمانگری شناختی رفتاری بود. مداخلات بر اساس ساختار جلسات درمانگری شناختی رفتاری بک انجام شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که گروه های آزمودنی های مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی و گروه همتای آن ها در متغیرهای مورد پژوهش تفاوت معنادار دارند. نتایج حاکی از این بود که علائم جسمانی و روانی نشانگان پیش از قاعدگی، راهبردهای تنظیم شناختی ناسازش یافته و پاسخ های مقابله ای متمرکز بر هیجان کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل داشته اند و راهبردهای تنظیم شناختی سازش یافته و پاسخ های مقابله ای متمرکز بر مسئله افزایش قابل توجهی نسبت به آزمودنی های گروه کنترل داشته اند که این نشان دهنده اثربخشی درمان بوده است. بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این است که درمانگری شناختی رفتاری می تواند در کاهش علائم جسمانی و روانی نشانگان پیش از قاعدگی و اصلاح راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ناسازش یافته و اصلاح مهارت های مقابله ای متمرکز بر هیجان زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی، موثر واقع گردد.