در دنیای امروزی شرکت ها برای بقا در محیط رقابتی خود و نیز رقابت در بازارهای بین المللی به نوآوری در فرآیندهای عملیاتی خود می پردازند. امروزه شرکت ها بیش از تلاش برای نوآوری در محصولاتشان، به منظور خلق ارزش مشترک و نیز ایجاد تجربه متمایز برای مشتریان به نوآوری در ارائه خدمات می پردازند تا بواسطه جلب وفاداری مشتریان، به عملکرد برتر و مزیت رقابتی پایدار دست یابند. رویکرد اصلی مطالعات گذشته بر اساس تئوری منبع- مزیت یا منطق چیرگی خدمات بوده است. همچنین در مطالعات پیشین رابطه بین منابع ملموس و سودآوری شرکت ها مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین نقش منابع ناملموس در نوآوری خدمات نادیده گرفته شده است. از این رو این پژوهش با بررسی سه گروه از منابع سازمانی (بروز رسانی تکنولوژیکی، اقدامات همکاری و شبکه بندی منابع سازمانی) را به صورت یکپارچه در یک مدل ارائه کرده و تأثیر این ساختار را بر کسب مزیت رقابتی پایدار سنجیده است.