کیفیت و کمیت منابع آب جهت آشامیدن تحت تاثیر شرایط محیطی و انسانی متعددی قرار دارد. توزیع مکانی و زمانی کیفیت آب تا حد زیادی با ساختار منطقه در ارتباط بوده و بررسی چگونگی توزیع مقادیر متغیرها در چند سال پی در پی، روند تغییرات را روشن می سازد. در این تحقیق سعی بر آن است تا با بررسی دقیق نوسانات آب زیرزمینی از آن در جهت تعیین میزان کمیت و کیفیت آب زیرزمینی دشت موسیان استفاده نمود.برای انجام این تحقیق با جمع آوری آمار و اطلاعاتتعدادحلقه چاه های مورد نیاز در طول دوره آماری11 سالهو اطلاعات مربوط به محدوده مورد مطالعه از داده های عمق آب وعناصری مانندcl-و شاخص هایی چون ph،tdsو ec استفادهگردید.پس از تهیهداده های عمق و پارامترهای کیفی در ابتدا بازسازی روی آنها صورت گرفت و در مرحله بعد توسط روش های زمین آمار در طول دوره آبی سال های مورد بررسی، سطح ایستابی و پهنه بندی کیفی تخمین زده شد و سپس قسمت های مختلف آبخوان از نظر افت و تغییرات کیفی شامل عناصری مانندcl-و شاخص هایی چون ph،tdsو ec مورد بررسی قرار گرفت. روش های زمین آمار مورد استفاده در این مطالعه، کریجینگ معمولی ، کریجینگ ساده ، روش عکس فاصله و کوکریجینگ و زیرمدل های آنها کره ای، دایره ای، نماییمی-یاشند که در نهایت مناسب ترین روش درون یابی در دشت مذکور با استفاده از چهار روش ارزیابی صحت مانند تکنیک اعتبار سنجی حذفی که آماره های مختلفی همچون rmse ، mbe و mae را شامل می شود روش کوکریجینگ و مدل گوسین و کروی تشخیص داده شد.سپس با بررسی دوره آمار 11 ساله تراز آب زیرزمینی مشخص شد که آبخوان دشت در طول این سال-های آمار مورد بررسی به مقدار تقریبا 44/2 افت داشته و با مقایسه آن با تغییرات کیفی از رابطه نزدیک این دو عامل خبر داد. پهنه بندی کیفی آب زیرزمینی در این دشت بیانگر همبستگی بین این پارامترها، افزایش روند آن ها و کاهش کیفیت در آبخوان دشت موسیان در طول این ده سال می باشد.