هدف پژوه حاضر بررسی رابطه ی بین مولفه های خودکارآمدی با اهمال کاری و فرسودگی شغلی در بین کارکنان دانشگاه ارومیه است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش، شامل کلیه ی کارکنان دانشگاه ارومیه (به استثنای نگهبانان، کارکنان حمل و نقل و تأسیسات) به تعداد 480 نفر بودند که از این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم جامعه ی آماری تعداد 230 نفر انتخاب شدند که 116 نفر همکاری نمودند. برای بررسی متغیرها از پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شرر (1982)، فرسودگی شغلی مسلچ (1981) و اهمال کاری بدیع و همکاران (1389) استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ برای هر یک از پرسشنامه ها به ترتیب 83/0 و 82/0 و 78/0 به دست آمد. اطلاعات بدست آمده در این پژوهش در سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (t مستقل، مانوا و پیرسون) با بکارگیری از نرم افزار آماری spss22، تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده از تحلیل داده ها نشانگر آن هستند که بین مولفه های خودکارآمدی با اهمال کاری رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد و بین مولفه های خودکارآمدی و فرسودگی شغلی رابطه ی مثبت و معناداری وجود ندارد. همچنین میان نظرات کارکنان در خصوص کارآمدی برای جنسیت و تحصیلات رابطه ی منفی و بر اساس سن و سابقه، رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین میان نظرات کارکنان در خصوص اهمال کاری فرسودگی شغلی بر اساس سن، جنس، تحصیلات و سابقه ی خدمت رابطه ی مثبت و معنادرای وجود ندارد.