ژئوتوریسم ، پدیده ی امروزی ، و معاصر است که از اواخر دهه 80 میلادی در سراسر دنیا شناخته شده است . در سالهای اخیر ژئوتوریسم به صورت مفهومی بسیار جذاب درآمده که طیف وسیعی از مردم با علایق و انگیزه های گوناگون و نیز دولت ها ، گروه های زیست محیطی و گروه های حفاظت و نگهداری را به خود جلب می کند . از آنجا که ژئوتوریسم رشته ای پیچیده و چند بعدی است ، معمولا در مورد مدلهای آن توافقی همگانی و پذیرفته شده وجود ندارد . نقطه ی قابل تامل در طراحی یک مدل ، چارچوبهای نظری و فهم و ادراک ماست که در قلمرو آن پدیده مورد ارزیابی قرار می گیرد . هدف از این پایان نامه آن است که به شیوه ی توصیفی و مطالعه ی مروری نقش و جایگاه ویژه ی ژئوتوریسم را در منطقه غرب خراسان رضوی بیان کند . داده های مورد نیاز آن با استفاده از بررسی اسنادی ( آرشیو کتابخانه ای ، منابع داخلی ، مقالات ، نقشه ها ) و مشاهدات میدانی جمع آوری شده است و ضمن ارائه تعاریف و توضیح مفاهیم ژئوتوریسم در منطقه مورد مطالعه از مدل رینارد جهت امکان سنجی قابلیت های ژئوتوریسم منطقه استفاده شده . این ارزیابی ها و تحلیل پتانسیل ها و تنگناهای ژئوتوریسم در منطقه مورد مطالعه به منظور دستیابی به راهبردهای کلی توسعه ژئوتوریسم در منطقه بررسی شده بدین ترتیب در بعضی از موارد امتیازهای مربوط به فرصت های ژئوتوریسم و گردشگری در منطقه به لحاظ تنوع چشم اندازهای طبیعی و بکر و شرایط مناسب برای برگزاری تورهای مطالعاتی و تفریحی کویر نوردی و شناسایی غارها نشان دهنده شرایط مطلوب برای پیشرفت منطقه است و نبود زیر ساخت ها و امکانات لازم و تبلیغات موثر و عدم سرمایه گذاری های مناسب و کمی توجه به این مناطق بیابانی دور افتاده به عنوان مانعی در جهت پیشرفت ژئوتوریسم پایدار در منطقه به حساب می آید .