منطق? مورد مطالعه وسعتی در حدود 350 کیلومتر مربع را در بر می گیرد. در این وسعت برونزدهای پراکنده ای از سنگ های ولکانیکی با ترکیب پیروکسن-آندزیتی از فاصله حدوداً 16 کیلومتری شمال گسل درونه و از شمال غرب روستای فدیهه شروع و با یک روند شمال غربی جنوب شرقی تا حوالی تربت حیدریه ادامه دارند. منطقه مورد مطالعه در فاصله 36 کیلومتری شمال غربی شهرستان تربت حیدریه و 5 کیلومتر مانده به بخش بایگ در استان خراسان رضوی قراردارد. طول جغرافیایی این منطقه ?52 ?58 تا ?12 ?59 شرقی و عرض جغرافیایی آن ??16 ?35 تا ?26 ?35 شمالی می باشد واز سطح دریا 1600 متر ارتفاع دارد فاصله این منطقه از شهرستان تربت حیدریه 29 کیلومتر به خط مستقیم است. از لحاظ تقسیمات ساختاری زمین شناسی ایران، این منطقه در بخشی از واحد ساختاری ایران مرکزی محسوب شده و سنگ های آتشفشانی ائوسن را قطع نموده است. با توجه به مطالعات صحرایی، پتروگرافی و ژئوشیمیایی، سنگ های مورد مطالعه عمدتاً ترکیب پیروکسن-آندزیتی دارند. وجود بافت های غربالی به اشکال مختلف در پلاژیوکلازها مهترین ویژگی بافتی مشاهده شده در این سنگ ها بوده که می تواند در اثر افت فشار یا اختلاط و آلایش ماگمایی ایجاد شده باشند. اگر چه بافت های ویتروفیریک و گلومروپورفیری نیز مشاهده می شود. این سنگ ها دارای ماهیت کالک آلکالن پتاسیم بالا می باشند. دیاگرام های عنکبوتی عناصر کمیاب سنگ های ولکانیکی منطقه که نسبت به کندریت، مورب و گوشته به هنجار شده اند الگوی خاصی از این عناصر را نشان می دهند. در این الگو آنومالی منفی عناصری نظیر ta,ti و nb و مثبت cs, rb, sr, ba, th مشاهده می شود که نشان دهنده آنها با جایگاه زمین ساختی وابسته به فرورانش است. آنومالی منفی نیوبیوم در نمودارهای عنکبوتی، ناشی از آغشتگی و مخلوط شدن ماگما با مواد پوسته ای حین صعود و جایگزینی آن در مناطق فرورانش می باشد در دیاگرام های جایگاه تکتونیکی این سنگ ها در کمان آتشفشانی غنی شده و پس از برخورد (pa+ca) قرار دارند. نمودارهای جداکننده محیط زمین ساختی نیز جایگاه حاشیه فعال قاره را نشان می دهند. با توجه به شواهد ژئوشیمیایی و پتروگرافی و همچنین نبود کانی های آبدار، به ذوب بخشی اکلوژیت به عنوان یک فرضی? محتمل در تشکیل سنگ های منطقه می توان اشاره کرد.