تصویربرداری ابرطیفی ابزاری مهم در کاربردهای سنجش از دور بشمار می رود. حسگرهای ابرطیفی، نور منعکس شده از سطح زمین را در صدها و یا هزاران باند طیفی اندازه گیری کرده و حجم بالایی از داده را جهت پردازش بعدی به پایگاه زمینی می فرستند. با وجود اینکه این حسگرها وضوح طیفی بسیار بالایی دارند اما وضوح مکانی آنها پایین است. در بعضی از کاربردها، بی درنگ نیاز به داشتن تصویر در سطح زمین داریم و لازمه ی این موضوع، وجود پهنای باند زیاد بین سنسور و ایستگاه زمینی است. در اکثر مواقع، پهنای باند ارتباطی بین ماهواره و ایستگاه زمینی کاهش می یابد و این امر، باعث محدود شدن حجم داده های قابل انتقال است و ما را مستلزم به استفاده از یک تکنیک فشرده سازی می کند.. به دلیل بالا بودن این حجم و به تبع آن، دشوار بودن پردازش و آنالیز مستقیم این اطلاعات و البته قابل فشرده بودن این تصاویر، در این پژوهش دو روش "حسگری فشرده و جداسازی" معرفی شده است.