چکیده : سبک زندگی به معنای شیوه ای از زندگی است که مبتنی بر الگوهای قابل شناسایی از رفتاری است که از طریق فعل و انفعال بین ویژگی های شخصی فرد، تعاملات اجتماعی و شرایط اقتصادی اجتماعی و محیطی زندگی فرد تعیین می شود. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعه سبک زندگی و عوامل مرتبط با آن می باشد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و ابزار اندازه گیری، پرسشنامه بسته پاسخ می باشد. جامعه آماری این پژوهش، زنان و مردان متأهل شهر سنندج در سال 1393، به تعداد 185694نفر بوده که از این تعداد، 532 نفر با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده اند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات لازم توسط نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش نیز به تناسب سطوح سنجش متغیرها، از آزمون های t، f، ضریب همبستگی r پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان می دهد، که میانگین سبک زندگی در بین جامعه آماری مورد مطالعه در حد متوسط به بالا بوده است و بین جنسیت و سبک زندگی رابطه معناداری وجود دارد ولی بین محل تولد، سطح تحصیلات و وضعیت اشتغال با سبک زندگی رابطه معناداری وجود ندارد. از دیگر نتایج این که، بین دینداری، جهانی شدن، سرمایه اجتماعی، جامعه پذیری، سرمایه فرهنگی، میزان استفاده از رسانه ها رابطه معنی داری وجود دارد ولی بین سرمایه اقتصادی با سبک زندگی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون خطی گام به گام نیز نشان داد که متغیرهای دینداری، جهانی شدن، سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و میزان استفاده از رسانه ها وارد مدل نهایی شده و متغیرهای جامعه پذیری، سرمایه اقتصادی از مدل خارج کشته است. در مجموع متغیرهای وارد شده توانسته اند حدود 37 درصد از واریانس متغیر سبک زندگی زنان و مردان متأهل شهر سنندج را تبیین نمایند.