هر سیستم یا پروژه در راه رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده خود با عدم قطعیت ها و رویدادهای غیر قابل پیش بینی روبه رو خواهد بود، این رویداد ها که در صورت وقوع،تاثیرات مثبت و منفی بر روی سیستم و کارکرد آن ایجاد می نمایند،ریسک نامیده می شود. ریسک ها از مهمترین دلایل شکست پروژه ها و عدم دستیابی آن ها به اهداف از پیش تعیین شده مانند زمان،هزینه و کیفیت محسوب می شوند. ازین رو مدیران پروژه جهت کاهش اثرات منفی ریسک و افزایش بهره وری از پیامد های مثبت آن،از مدیریت ریسک استفاده می کنند. پروژه های عمرانی سهم عمده ای از پیشرفت وآبادانی کشور و رفاه و آسایش افرادجامعه دارند و بخش زیادی از بودجه ملی کشور برای ساخت آنها هزینه می گردد. پروژه های عمرانی به واسطه پیچیدگی های متعدد و نیاز روز افزون به کاهش هزینه و زمان و افزایش کیفیت، با عدم قطعیت های متعددی روبه رو هستند. هر چند ریسک ها را می توان جزء ذات پروژه های عمرانی دانست اما میزان و شدت ضعف این ریسک ها و احتمال وقوع آنها تابع عوامل مختلفی از پروژه همچون نوع پروژه، سیستم اجرا، وسعت پروژه و... می باشد.در این پژوهش مهمترین ویژگی ها و عوامل ایجاد و تشدید ریسک در پروژهای عمرانی با بررسی مطالعات گذشته و اخذ نظرات کارشناسان، شناسایی شد و بر اساس آن مدلی با استفاده ازروش مقیاس ترتیبی و تحلیل سلسله مراتبی(ahp) جهت پیش بینی سطح ریسک و اولویت بندی پروژه ها بر اساس میزان سطح ریسک ارائه شده است. ازین مدل می توان زمانی که پیمانکار پروژه از نظرزمانی و مالی دچار محدودیت است(برای مثال در زمان شرکت در مناقصه) و یا در مواقعی که پیمانکار با بیش از یک پروژه درگیر است جهت اتخاذ تصمیمات مناسب در زمینه تشکیل تیم مدیریت پروژه،تخصیص مناسب منابع مالی،نیروی انسانی،تجهیزات و... استفاده نمود. اعتبار سنجی مدل ارائه شده،با مطالعه موردی بر روی 3 پروژه عمرانی و با استفاده از تحلیل حالات خرابی و اثرات آن در حالت فازی و فرآیند تحلیل شبکه(anp)صورت گرفته است.