پسته اهلی (pistacia vera. l.) مهمترین محصول باغی صادراتی ایران می باشد. در سال های اخیر خشکی و شوری مفرط ناشی از تغییرات اقلیم بویژه در مناطق پسته خیز کشور که مهمترین آن منطقه رفسنجان می باشد، تولید و صادرات این محصول استراتژیک را به چالش کشیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه همزیستی میکوریزی درختان پسته منطقه رفسنجان انجام شد. در فاز اول مطالعه تنوع ژنتیکی قارچ های میکوریز ریشه پسته به روش انگشت نگاری ژنتیکی dgge با آغازگرهای اختصاصی قارچ های am بررسی شد. فاز دوم مطالعه با هدف بررسی نقش قارچ های glomus mosseae و glomus intraradices بر عملکرد و شاخص های فیزیولوژیکی سه پایه پسته (قزوینی، بادامی و سرخس) تحت تنش شوری انجام گرفت.