در این پروژه به بررسی تاثیر افزایش بیان cdnaی p53 که یک مهار کننده تومور می باشد پرداخته شد و همزمان با آن تاثیر داروی ضد سرطان کورکومین برای بالا بردن کارایی ژن p53 مورد بررسی قرار داده شد. آزمون های mtt و فلوسایتومتری به منظور بررسی چگونگی مرگ و آپوپتوز در سلول ها و واکنش کمی real–time pcr به منظور بررسی بیان ژن های انکوژنی و چرخه سلولی پس از ترانسفکشن cdnaی p53 و تیمار با نانوکورکومین دندروزومی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی بیان ژن های چرخه سلولیp53، p21 و gadd45 و انکوژن های nf-kb و c-myc نشان داد که افزایش بیان cdnaی p53 در سلول های گلیوما u87mg و همزمان تیمار آن با نانوکورکومین دندروزومی افزایش معنی داری در بیان ژن های چرخه سلولی و کاهش چشمگیری در بیان ژن های انکوژنی دارد. همچنین نتیجه حاصل از آزمون انکسین اثبات بر وقوع آپوپتوز در این رده سلولی بود. در نتیجه می توان گفت که کاربرد همزمان افزایش بیان ژن p53 و نانوکورکومین اثر سینرژیسم داشته و در روند رو به رشد سلول توموری تاثیر گذاشته و آن را به سمت مرگ سلولی هدایت می کند