مسکن کوچکترین عنصر سکونتگاه ها، مهمترین کاربری شهری و یکی از شاخص های عمده ارزیابی توسعه یک کشور است .در کشورهای توسعه یافته حق تامین مسکن به رسمیت شناخته شده است در حالی که در کشورهای در حال توسعه – شامل ایران- به دلیل رشد شهرنشینی، افزایش جمعیت شهرها، نداشتن برنامه ریزی جامع و فقدان منابع کافی فقر مسکن یکی از جلوهای بارز این کشورها می باشد. در شهر ایلام نیز افزایش جمعیت از یک سو و فقدان ابزار و سیاستهای لازم در مورد تامین مسکن گروههای کم درآمد از سوی دیگر باعث ایجاد مشکل مسکن در این شهر شده است و مهاجرت روستائیان به سمت شهر ایلام و میل به سکونت در آنها در شدت بخشیدن به میزان آسیب رسانی به گروههای کم درآمد تاثیر گذار بوده است. این پژوهش با هدف تحلیل روش های تأمین مسکن گروه های کم درآمد در شهر ایلام انجام شده است.روش بررسی توصیفی- تحلیلی بوده، جامعه آماری پژوهش محله های شهر ایلام (بانبور، بان برز و سبزی آباد)، مساکن مهر و کارکنان سازمان مسکن و شهرسازی شهر ایلام هستند که به صورت تصادفی انتخاب شده اند. روش گردآوری داده ها و اطلاعات در این پژوهش روش کتابخانه های و میدانی (پرسشنامه) است برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات پژوهش از نرم افزار spss و شاخص رضایتمندی هال ین وتن استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که روش های انجام شده برای تأمین مسکن گروه های کم درآمد شهر ایلام نتوانسته است در تأمین مسکن این افراد موثر باشد و این افراد از روش های تامین مسکن انجام شده رضایت ندارند.