اساساً انسان ها بیشتر با عواطف خود به زنـدگی جـان و زیـبایی می بخـشند و با خردورزی، عاطـفه ی شـدید یا احساساتشان را تعدیل می کنند. گلستان سعدی نوشته ی ارزشمندی است که شاعر مضامین انسان سازی را در آن مطرح کرده که عمل به آن ها فرد را به سعادت می رساند. با بررسی متن و حکایات «گلستان» مشاهده می شود که سعدی چگونه در تک تک اشعار خود عواطف و احساسات انسانی را ذکر کرده است. این پژوهش در پی آن است تا با ارائه ی تعریف عواطف و احساسات، جلوه های آن را در گلستان سعدی نشان داده، ضمن دسـته بـندی آنها به تجـزیه و تـحلیل عـواطف و احساسـات شـاعـر بـپردازد. نگارنده پی برده است که سعدی شناخت تام و کاملی از انسان و نیازهای او داشته است. وی عواطف و احساسات ظریف آدمی را به صورت حکایات و داستان های لطیف بیان داشته است. او از هر فرصتی برای به اوج رساندن کلام خود و تسخیر بیشتر مخاطب بهره جسته است. نتیجه نشان می دهد که سعدی عواطف و احساسات بی شماری را چون: خشم، ترس، نفرت، عشق، بخشش، همدلی و ... را در گلستان ارائه می دهد و خط سیر فکری واحدی را در این زمینه دنبال می کند که بازگویی آن می تواند برای نسل جدید کارساز باشد