محله به عنوان یک بخش از نظام سلسله مراتبی شهر همواره در طول تاریخ وجود داشته و با دگرگونی ساختار جوامع شهری تحولاتی پذیرفته است. عواملی چون جمعیت، ساختار اجتماعی و فرهنگی (مذهب و آداب و رسوم)، اقتصاد، طبیعت و دانش فنی زمان از مهمترین عواملی هستند که در دگرگونی محلات نقش داشته اند. به وجود آمدن محلات جدید شهری براساس طراحی های از پیش تعیین شده و یا محلاتی که صرفا توسط عوامل دسترسی تعریف می شوند به عنوان یکی از تقسیمات شهری امروز قابل بحث می باشد. ساکنین محله ها صاحبان اصلی آنها می باشند و آنها بخش اعظم زندگی خود را در آن سپری می نمایند. اگر آنها احساس کنند که محله متعلق به آنهاست از آن مواظبت می کنند و در سالم نگه داشتن محیط مسکونی خود سرمایه گذاری کرده و آن را ارتقا می دهند. احساس تعلق مهمترین محرک افزایش کیفیت فیزیکی و اجتماعی محله ها و به تبع آن شهر می باشد. منظور از احساس تعلق، برقراری ارتباط مناسب بین محیط فیزیکی محله و ساکنین آن است. حال سوالاتی در این مورد پیش می آید که چگونه می توان احساس تعلق را در بین ساکنین محله ها به وجود آورد. تقویت احساس تعلق از چه راههایی ممکن می گردد؟ چه شرایطی باید وجود داشته باشد که مردم از زندگی در محل سکونت خود احساس رضایت نمایند؟ و سوالاتی دیگر از این قبیل. عناوین مطالعاتی پژوهش حاضر شامل بررسی سیر تاریخ تکوین محله، کاربری زمین، معیارهای یک محله خوب، شناخت وضع موجود محله قلهک، تجزیه و تحلیل وضع موجود، سیاستها و ضوابط ساماندهی و برنامه ریزی می باشد. در نهایت این نتیجه حاصل شده است که به انتظام درآوردن کاربری زمین یکی از عوامل اساسی ارتقا زندگی ساکنین و بالطبع آن افزایش حس تعلق به محل زندگی می باشد.