عصر آهن یکی از دوره های پرتحول در تاریخ و تمدن سرزمین ایران و کشورهای مجاور آن بشمار می آید که ابهامات زیادی را به همراه دارد، به گونه ای که بسیاری از محققان عبارت عصر تاریک را برای این عصر بکار می برند. واژه های عصر آهن و فرهنگ سفال خاکستری در ذهن محققین و باستان شناسان تداعی کننده موضوعاتی مانند: وجود فرهنگ قبرستان، کمبود بقایای استقراری، مسأله ی مهاجرت ها، به وجود آمدن حکومت هایی چون اورارتو و هخامنشی و تقسیمات عصر آهن i تا iii است. تدفین ها سازه های باستان شناسی هستند که باستان شناسان از آن طریق موفق به شناخت ارتباطات اجتماعی افراد و تأثیرات متقابل آن ها در جوامع پیش از تاریخ می شوند. تنوع در کیفیت و کمیت اشیایی که به همراه مردگان به خاک سپرده می شد، حالت سر و بدن، ساختار گور بیانگر گوناگونی نظام های اعتقادی، سازمان های اجتماعی و سیاسی و روابط اقتصادی در فرهنگ های مختلف است. مهم ترین آثاری که تاکنون در محوطه ی مسجد کبود تبریز شناسایی شده اند گورها هستند. تمام این گورها متعلق به عصرآهن است