پژوهش حاضر به منظور بررسی اغراق انسان در نقاشی های اوایل سده بیستم آلمان و بررسی عوامل موثر بر اغراق ، و همچنین ریشه های آن در دوره های مختلف انجام گرفته است.می دانیم که اغراق در حیطه هنرهای تجسمی از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد؛ بدین جهت سعی بر آن شد تا به شناخت مکتبی بپردازیم که در آن بیشترین اغراق در فرم و رنگ صورت گرفته ، یعنی اکسپرسیونیسم و ریشه های آن، همچنین ارتباط بین این سبک و هنر بدوی و اینکه شرایط اجتماعی و فرهنگی تا چه اندازه در استفاده هنرمندان از اغراق در نقاشی تاثیر گذار بوده ، مورد بررسی قرار گرفت. در این میان زندگی برخی از نقاشان این دوره که برای انتقال احساس خویش، که گاهی از مفاهیم زیبایی شناسی پیروی نمی کردند و اغراق در صور طبیعی و توجه به امکانات بیانی خط، شکل و رنگ مشخصه اصلی کار آنها بود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از روش گرد آوری و مطالعاتی استفاده شده است و اطلاعات ضروری تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای و از طریق فیش برداری و همچنین شبکه اینترنت به تحلیل مبحث مورد نظر پرداخته شده است. مهمترین یافته ها و نتایج حاصل شده حاکی از آن بود که هنرمندان این دوره خود را دربرابر رنج های بشری مسئول می دانستند و تعهدی را نسبت به اجتماع خود احساس می کردند. همه اینها باعث گردید در این دوره هنرمندان به منظور انتقال احساس درونی خود چنین شیوه ای را در نقاشی برگزینند. واژگان کلیدی: اغراق- چهره – پیکر انسان – اکسپرسیونیسم – نقاشی آلمان.