در این پژوهش، کارایی الیاف الکتروریسی شده‏ی پلی‏کاپرولاکتون همراه با ذرات کیتوسان بارگذاری‏شده با دگزامتازون برای انتقال دگزامتازون به جای تزریق مستقیم آن در محیط کشت تمایزی مطالعه شد. از میکروذرات کیتوسان تهیه شده به روش خشک کردن پاششی در ادامه پژوهش استفاده شد. میکروذرات کیتوسان پس از بارگذاری دارو همراه با پلیمر پلی‏کاپرولاکتون الکتروریسی شدند. مطالعه میزان آب دوستی داربست‏ها نشان داد که حضور کیتوسان درون الیاف، زاویه تماس را کاهش می‏دهد. مقایسه رهایش دارو از الیاف پلی‏کاپرولاکتون و الیاف پلی کاپرولاکتون حاوی ذرات کیتوسان در دو نسبت جرمی دارو در یک دوره‏‏ی 14 روزه انجام شد که حذف رهایش انفجاری دگزامتازون را در الیاف همراه با میکروذرات نشان داد. کشت سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان روی پنج گروه داربست مورد بررسی، نشان‏دهنده افزایش فعالیت آلکالین فسفاتازی در روزهای 7 و 14 در الیاف همراه با میکروذرات حاوی دگزامتازون بود. در مجموع نتایج این پژوهش نشان می‏دهد که الیاف ترکیبی پلی‏کاپرولاکتون و ذرات کیتوسان حاوی دگزامتازون می‏تواند به عنوان یک داربست زیست‏فعال برای مهندسی بافت استخوان استفاده شود.