خانواده یکی از ابتدایی ترین نهادهای اجتماعی است که هرگونه تغییر و تحول در شکل و ساختار آن تغییر در کل جامعه را به همراه دارد ، لذا چون خانواده از طریق ازدواج شکل می گیرد، به دنبال تغییر و تحولات خانواده، ازدواج نیز دچار تغییر میشود. از جمله تغییراتی که در طی سده ی گذشته در حوزه ازدواج رخ داده است تغییر در سن ازدواج و بعبارت دیگر بالا رفتن سن ازدواج می باشد. که امروزه از آن با عنوان تاخیر در سن ازدواج یاد میشود. این مسئله برای هر دو جنس (دختر و پسر) مطرح است که در پژوهش حاضر تاخیر در سن ازدواج دختران و بخصوص دختران تحصیلکرده و شاغل مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که نگرش دختران تحصیلکرده و شاغل نسبت به همسان همسری یکی از مهم ترین عواملی است که امروزه باعث تاخیر در سن ازدواج آنها شده است ، هدف پژوهش حاضر بررسی و مطالعه تاثیر عوامل تاخیر در سن ازدواج بر نگرش دختران تحصیلکرده و شاغل نسبت به همسان همسری است. که در چارچوب نظری تحقیق از نظریه همسان همسری، استفاده شده است که بر مبنای این نظریه همسانی تحصیلی و اجتماعی ، همسانی جسمانی ، همسانی در امور ذهنی و معنوی و همسانی جغرافیایی میان دو نفر برای ازدواج حائز اهمیت است. روش تحقیق در پژوهش حاضر ، روش پیمایشی و جامعه آماری دختران مجرد 24 تا 44 ساله تحصیلکرده و شاغل در دستگاههای اجرایی استان سمنان می باشد. که از این جامعه یک نمونه 250 نفری با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از نوع انتساب متناسب با حجم انتخاب گردید و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. ننتایج بدست آمده از پژوهش حاکی از آن است که در بین عوامل موثر بر تاخیر در سن ازدواج دختران از جمله تحصیلات، اشتغال، درآمد، استقلال مالی، پایگاه اجتماعی- اقتصادی والدین و نظر والدین، فقط بین دو متغیر تحصیلات دختران و نگرش آن ها نسبت به همسان همسری و همچنین بین دو متغیر نظر والدین نسبت به همسر آینده دختران شاغل و تحصیلکرده و نگرش آن ها نسبت به همسان همسری رابطه معناداری وجود دارد.