چکیده: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین رضایت زناشویی مادران و استرس فرزند پروری با خودکارآمدی دانش آموزان دارای نارسایی بینایی در قالب یک طرح توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری تمام دانش آموزان دچار نارسایی بینایی پسران 12-22 ساله تهران و کرج بوده که از میان آنها 60 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند به منظور گرد آوری داده ها از پرسشنامه های شیوه فرزندپروری کار شیفر، پرسشنامه مقیاس زوجی انریچ و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شده استفاده شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش آماری همبستگی و محاسبات آماری از نوع رگرسیون بررسی شد و محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار spss انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین میزان استرس فرزند پروری و رضایت زناشویی با خودکارآمدی فرزندان رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین استرس فرزند پروری مادران نیز با خودکارآمدی تحصیلی، اجتماعی و هیجانی ارتباط معنادار وجود داشت. همچنین رضایت زناشویی مادران با خودکارآمدی تحصیلی و اجتماعی نیز ارتباط معنادار وجود داشت. اما بین رضایت زناشویی باخودکارآمدی هیجانی رابطه معناداری نداشت. در نهایت نتایج نشان داد که سهم استرس فرزند پروری مادران در تبیین خودکارآمدی دانش آموزان بیشتر از سهم رضایت زناشویی مادران بود. واژگان کلیدی: خودکارآمدی دانش آموزان، استرس فرزند پروری مادران، رضایت زناشویی مادران

هدف پژوهش حاضر سنجش ویژگی های روانسنجی مقیاس زوجی و تعیین رابطه آن با سلامت عمومی بود. بدین منظور از میان شاغلین اقماری مرد شرکت نفت ایران واحد اهواز که در سال 1393 مشغول بکار بودند نمونه 175 نفری بصورت در دسترس انتخاب شدند و با ابزارهای پژوهش مقیاس زوجی انریچ و پرسشنامه سلامت عمومی مورد سنجش قرار گرفتند.نتایج حاصل از اعتباریابی و تحلیل عاملی نشان داد ضریب اعتبار مقیاس برابر با 84/0 بود. تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که مقیاس زوجی از شش عامل رضایت زناشویی، حل تعارض، تحریف آرمانی، ارتباطات و هم بستگی بین زوجین و مساوات طلبی اشباع شده است.در بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی استفاده گردیده مقدار kmo برابر با 95/0 بود که در دامنه عالی قرار دارد هم چنین نیز ضریب هم بستگی مقیاس زوجی و سلامت عمومی 47/0- که در سطح 01/0 معنادار می باشدکه نشانگر رابطه معنادار بین مقیاس زوجی و سلامت عمومی در شاغلین اقماری مرد می باشد هم چنین در آزمون رگرسیون خطی که در آن هم بستگی هر عامل به شکل جداگانه با کل پرسشنامه سلامت عمومی مورد سنجش قرار گرفت رابطه معنا دار بین کل خرده مقیاسهای زوجی با سلامت عمومی مشاهده شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی و سبکهای حل مسئله با خودکارآمدی دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه شهر تهران می باشد. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه در شهر تهران بود و نحوه نمونه گیری از نوع خوشه ای چند مرحله ای بوده و جمعا ً 420 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. در این پژوهش از سه ابزار مختلف پرسشنامه کمال گرایی هویت و فلت و پرسشنامه سبکهای حل مسئله کسیدی ولانگ و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون)، استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که سبک حل مسئله ، مسئله مدار با خودکارآمدی همبستگی معنا دار ندارد. بنابراین خودکارآمدی با سبک حل مسئله هیجان مدار رابطه معکوس دارد. کمال گرایی خود-مدار با خودکارآمدی همبستگی معنادار ندارد, کمال گرایی دیگر-مدار با خودکارآمدی ، رابطه معکوس دارد. کمال گرایی جامعه – مدار با خودکارآمدی رابطه معکوس دارد.مقایسه ضرایب استاندارد رگرسیون نشانگر آن است که سهم کمال گرایی جامعه-مدار در پیش بینی خودکارآمدی دانش اموزان بیشتر از کمال گرایی خود-مدار و سبک هیجان –مدار است. کلید واژه ها: کمال گرایی، سبک های حل مسئله، خودکارآمدی