امروزه در بسیاری از کشورهای جهان‏، پرتودهی یکی از اصلی ترین روش های درمان تومورهای سرطانی می باشد. یکی از مهم ترین امر در پرتودرمانی‎‎‏، ثابت سازی بیمار در حین این روش است. ثابت سازی بیمار در پرتو درمانی برای اطمینان از مواردی چون دز جذبی تومور‏، حفظ بافت های سالم‏، تسریع درمان و دقت در تثبیت موقعیت بیمار انجام می گیرد. یکی از ابزارهای ثابت سازی‏، ماسک های ترموپلاستیک می باشد که استفاده ی آن در مراکز پرتودرمانی رایج است. این ماسک ها در آب 65 درجه حالت پذیر شده و روی صورت بیمار کشیده می شود. سلامت پوست یکی از نگرانی ها در درمان به روش پرتودهی است. تحقیقات نشان می دهد به کارگیری ماسک ها ی ترموپلاستیک می تواند موجب پراکندگی پرتو در سطح پوست شده و در نتیجه افزایش دز پوست را به همراه داشته باشد که این افزایش خود باعث ایجاد عارضه های پوستی به خصوص التهاب‏، تورم‏، تلانژکتازی شدید ناحیه درمان‏، افزایش دانسیته شدید پوست و ... برای شخص و به خصوص کودکان تحت درمان می گردد. در این تحقیق سعی داریم با توجه به نتایج ‎تجربی اثر‎ ماسک ترموپلاست در دز پوست هنگام رادیوتراپی سر و گردن (که در پایان نامه کارشناسی ارشد خانم فهیمه شهابی موجود است)، با استفاده از کد ‎‎‎‎mcnpx‎‎ و ‎شبیه سازی‎ فانتوم سر و گردن تأثیر این ماسک ها در دز جذبی پوست را محاسبه کنیم.