هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سه نوع برنامه تمرینی قدرتی، کششی و ترکیبی در افراد مبتلا به پاسچر شانه گرد بود. به این منظور،?? دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر به جلو بیشتر از ?? درجه، و شانه به جلو بیشتر از ?? درجه و کایفوز بیشتر از ?? درجه با میانگین سنی??/?±??/??سال، وزن ??/?±??/?? کیلوگرم، قد ??/?± ??/???سانتیمتر و شاخص توده بدنی?/?±??/??کیلوگرم/متر مربع به صورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی به سه گروه ?? نفره تجربی و یک گروه ?? نفره کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت ? هفته انجام دادند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری همزمان زوایای سر و شانه به جلو استفاده شد. از خط کش منعطف برای اندازه گیری میزان زاویه کایفوز آزمودنی ها استفاده شد. میزان تغییرات زاویه شانه، سر و کایفوز آزمودنی ها قبل و بعد از ? هفته تمرین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته، واریانس یکطرفه(anova) و با استفاده از نرم افزار (??) spss استفاده شد. بر اساس یافته های این پژوهش کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو در هر سه نوع برنامه تمرینی(قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از ? هفته یافت شد(???/?p=) اما کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو در گروه کنترل یافت نشد. همچنین نتایج بیانگر اثر بخشی بیشتر برنامه تمرینی ترکیبی نسبت به تمرینات قدرتی وکششی بود. بر اساس یافته ها به محققین و متخصصین پیشنهاد می شود به منظور کسب نتیجه موثر تر در برنامه تمرینی خود استفاده از برنامه تمرینی ترکیبی را جایگزین برنامه های قدرتی و کششی کنند و به اصلاح همزمان ناهنجاری ها به عنوان یک روش نوین توجه نمایند. واژگان کلیدی: شانه گرد، تمرین قدرتی، تمرین کششی، تمرین ترکیبی.