گندم اولین غله و مهمترین گیاه زراعی دنیاست که از عمده¬ترین محصولات کشاورزی ایران و تأمین کننده بیشترین نیاز غذایی کشور می¬باشد. پایین بودن غلظت عناصر غذایی روی و مس در مواد غذایی کشور مسئله ساز شده است. کمبود این عناصر در تولیدات کشاورزی، یکی از عوامل ظهور و گسترش بیماری¬های مختلف است که عمدتاً به دلیل کمبود یا عدم مصرف کودهای حاوی این عناصر غذایی در کشاورزی می¬باشد. بر این اساس در سال زراعی 93-1392 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کردستان واقع در شهرستان دهگلان اجرا شد. در این پژوهش اثر محلول¬پاشی روی و مس بر خصوصیات کمی و کیفی ارقام مختلف گندم مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی با سه فاکتور در سه تکرار صورت گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل ارقام گندم دیم در چهار سطح (سرداری، ریژاو، کریم وآذر2) و محلول¬پاشی عناصر کم-مصرف روی و مس از منابع سولفات روی و سولفات مس در چهار سطح (شاهد، محلول¬پاشی روی، محلول¬پاشی مس، محلول¬پاشی روی توام با مس) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین ارقام مختلف گندم از لحاظ صفات مورد بررسی ارتفاع بوته، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، پروتئین، گلوتن و فسفر دانه اختلاف معنی¬داری وجود داشت.رقم سرداری بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص داد. هم¬چنین محلول¬پاشی عناصر روی، مس و محلول¬پاشی توأم آن¬ها موجب افزایش معنی¬دار صفات طول سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه،عملکرد بیولوژیک، غلظت روی و مس در دانه گردید. بیشترین غلظت روی در دانه مربوط به تیمارمحلول¬پاشی روی و بیشترین غلظت مس در دانه مربوط به تیمار محلول¬پاشی مس بود. می¬توان اظهار داشت محلول¬پاشی عناصر کم¬مصرف در بهبود خصوصیات کیفی گندم موثر می¬باشد.

استفاده از تالار ستون دار و اتاق های پیرامون تالار،ایوان و پیشخوان ورودی، راه پله مارپیچی شکل،نیش ها و پشتبند تزئینی،نیمکت و سکوهای خشتی و موارد دیگر از شاخصه های معماری است که در معماری شرق باستان شکل گرفته است. اما از تحولات عمده ای که در زمینه ی معماری به وقوع پیوست می توان به ایجاد تالارهای ستون دار اشاره نمود. تالار ستون دار به معنای عام آن در ایران برای اولین بار در دوره ی پنجم حسنلو(1500-1200ق.م) محوطه ای که در جنوب دریاچه ی ارومیه و در دشت سلدوز قرار گرفته است، ایجاد شد. سپس به صورت دنباله دار در طبقه چهارم حسنلو(iv)، زیویه، نوشیجان، باباجان، گودین، تپه ازبکی و سگزآباد دیده می شود. اورارتوها پس از غلبه بر حسنلو، با معماری تالار های ستون دار آشنا شده و با تاثیرگیری از این سبک در معماری خود استفاده کرده و تالار های ستون دار بی نظیری همچون تالار های ستون دار آلتین تپه، بسطام، آرماویر و اربونی را ایجاد کردند. بعدها ترکیب تالار ستون دار و ایوان ستون دار از معماری بیت هیلانی،که از آشورنو تاثیر گرفته است باعث ایجاد الگوی کهن آپادانا در پاسارگاد شد. الگوی کهن آپادانا به صورت تکامل یافته و در کاخ شوش و تخت جمشید ادامه یافت. به صورت کاملا مستقل تالار ستون داری که به 1300 ق.م تاریخگذاری شد، در بغازکوی پایتخت معماری هیتیت شناسایی شد. از این رو با هدف شناخت تکنیک ساختار و سبک تالارهای ستون دار در ایران، آناتولی و قفقاز در محدوده ی زمانی هزاره ی دوم و اول ق.م، کاربری تالار های ستون دار در ایران،آناتولی و قفقاز و بررسی تاثیر و تاثر تالارهای ستون دار ایران، آناتولی و قفقاز در هزاره ی دوم و اول ق.م این پژوهش انجام گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش سیر تحول تالارهای ستون دار و روند تغییرات این تالارها را در طی هزاره ی دوم و اول قبل از میلاد نشان می دهد همچنین کاربری این نوع ساختمان ها ابتدا به صورت یک مکان مذهبی و برگزاری مراسم آیینی بوده است اما به تدریج و با شکل گیری الگوی آپادانا، کاربری آنها نیز تغییر کرده و به عنوان تالار های پذیرایی و تشریفات مورد استفاده قرار می گرفته است.