هدف از این پژوهش بررسی چگونگی و چرایی ارتقاء پایه ناکارآمد بین دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی ناحیه یک شهرستان اهواز است. روش تحقیق بکارگرفته شده در این تحقیق روش پدیدار شناسی است که در دسته روش های کیفی جای دارد. جامعه ی مورد بررسی، دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی مدارس ناحیه یک شهرستان اهواز و نمونه ی مورد بررسی، مدرسه ای در حاشیه ی شهرستان اهواز است که در بافتی روستایی قرار دارد.این نمونه با روش نمونه گیری هدفمند و با هدف انتخاب موردی که شرایط لازم و قابلیت بررسی عمیق و همه جانبه را داشته باشد، انتخاب شد. به منظور جمع آوری اطلاعات منابع مختلفی از جمله ، دانش آموزان، معلمان، مدیران ،مسئولان ناحیه و سازمان و اسناد مکتوب مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های حاصل در مدت یک سال تحصیلی و در چند بخش شامل شاخص ها، زمینه ها، فرایند و علل احتمالی ارتقاء پایه ناکارآمد جمع آوری شدند. یافته ها در بخش شاخص های ارتقاء پایه ناکارآمد شامل؛ ناتوانی در مهارت های زبانی، ناتوانی در حل مسائل ریاضی ، انفعال در فرایند یاددهی- یادگیری، وابستگی، درماندگی آموخته شده، ساخت شناختی ناهمگون و اختلال در نظم کلاس می شود. یافته های حاصل در بخش زمینه ها شامل 5 زمینه ی سطح تحصیلات والدین،دوگانگی زبان خانه و آموزشگاه،رقابت بین نواحی،موقعیت اجتماعی و آموزش پیش از دبستان می شود. یافته های حاصل در تعیین فرآیند شکل گیری پدیده شامل 5 مرحله به ترتیب؛ تکلم به زبان مادری، دوری از آموزش های پیش ار دبستان،اختلال در رفتارهای ورودی دبستان، قبولی در پایه اول و سریال شدن ارتقاء دانش-آموزان می شود. علل احتمالی شکل گیری پدیده ی ارتقاء پایه ناکارآمد نیز بر اساس یافته ها شامل سه بخش علل مربوط به معلم، علل مربوط به سازمان و علل مربوط به آیین نامه می شود.