تعادل شغل و سکونت مفهومی است که بعد از دهه ی 1980 در پی شدت گرفتن مشکلات ترافیکی، آلودگی، پایین آمدن کیفیت زندگی در شهرها و ارائه ی رویکردهایی مانند شهر سالم، توسعه پایدار، رشد هوشمند و ... برای کاهش و از بین بردن این مشکلات مطرح گردید. این مفهوم به دنبال کاهش طول سفر، استفاده از وسایل نقلیه و در نتیجه کاهش معضلات شهری و جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی در شهرها می باشد. در شهرهای بزرگ ارتباط بین شاغلین و محل سکونت آنها تاثیر زیادی بر روی توسعه ی اقتصادی دارد، بنابراین این رویکرد با تعریف نسبت بهینه در پی نزدیک کردن شغل به سکونت مناطق تعریف شده ی شهری به حالت تعادل و در نتیجه کاهش مسافت محل کار شاغلین از محل سکونت آنها است. این پژوهش به دنبال تعریف و ارزیابی مفهوم و نسبت های شغل به سکونت، تطبیق آن با شرایط اجتماعی، اقتصاذی و فرهنگی ایران، تعریف نسبت بهینه ی شغل به سکونت و در نتیجه ارائه ی راه هایی برای برقراری این تعادل در شهرهای کشور می باشد. اصلی ترین بخش این رساله تعریف نسبت بهینه ی شغل به سکونت است که میتوان بر اساس آن برای همه ی شهرها طرحی در جهت افزایش این تعادل و در نتیجه حرکت به سوی اصول توسعه ی پایدار ارائه کرد. با توجه به این که شهر قزوین یکی از شهرهای رو به رشد و مهم کشور محسوب می شود لذا بررسی تعادل و ارائه ی راهکار های پیشنهادی بر روی آن صورت گرفته است تا بتوان با در نظر گرفتن این پیشنهادات تعادل شغل و سکونت و در نتیجه کاهش معضلات شهرهای رو به رشد را در آن شاهد بود.

از آنجا که لینک ها نشان دهنده یک ارتباط یکتا میان نود ها می باشند، خوشه بندی بر اساس لینک، گروهی از لینک ها را که دارای مشخصات یکسانی هستند کشف می کند. در این تحقیق برای اولین بار از الگوریتم ژنتیک و استراتژی تکامل بصورت همزمان برای خوشه بندی بر روی لینک ها استفاده می شود. آزمایشات روی شبکه های مختلف، کارایی، پیچیدگی زمان و فضای الگوریتم را ارزیابی می کنند.