چکیده در سال های اخیر بام های سبز، به عنوان یکی ازمولفه‎های توسعه پایدار فضای سبز شهری در حال گسترش می‎باشند. با این وجود، دستیابی به گونه ‎های گیاهی مناسب و مقاوم در شرایط ریزاقلیمی سخت حاکم بر پشت بامها، یکی از چالش های پیش رو درگسترش بام‎های سبز می‎باشد. از سوی دیگر، به نظر می‎رسد چنانچه صنعت بام سبز که مزایای زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی متعددی را نوید می‎بخشد، قابلیت تولید محصول مثمردر سطوح شهری را نیز داشته باشد، شانس بیشتری برای فراگیر شدن در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران خواهد داشت. هدف این تحقیق بررسی سازگاری و کشت برخی گیاهان دارویی در شرایط بام سبز در شهر مشهد بوده است. به این منظور شش گونه گیاهی دارویی- زینتی، شامل نعنا فلفلی، بومادران، رزماری، بادرشبویه، اسطوخودوس و گل راعی به صورت تک کشت و نیز در کشت ترکیبی با نسبت مساوی با گیاه carpobrotus rossii در سبد هایی با عمق بستر 10 سانتی متر کشت شدند وتیمار آبیاری 4 و 8 روز یکبار به منظور بررسی میزان مقاومت گیاهان به خشکی اعمال گردید. این پژوهش در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که رزماری در رژیم آبیاری 4 روز یکبار و نعناع فلفلی در رژیم آبیاری 8 روز یکبار به ترتیب با میانگین50/97 % و 66/52 % بیشترین و کمترین مقدار بقا را در بین گونه های دارویی تحت آزمایش به خود اختصاص دادند. همچنین در مقایسه رزماری باکارپوبروتوسبه عنوان نماینده گیاهان متداول مورد استفاده در سیستمهای بام سبز با 100% بقا اختلاف معنی داری بین آنها مشاهده نشد. همچنین مقایسه میانگین داده ها نشان داد که گیاه بومادران در ترکیب کشت مخلوط و گیاه گل راعی در ترکیب کشت به تنهایی به ترتیب با میانگین 16/89% و50/57% بیشترین و کمترین میزان کیفیت بصری را نشان دادند. و تیمار کشت مخلوط باکارپوبروتوسیا به عبارت دیگر اثر همسایگی این گیاه و آبیاری 4 روز یکبار در صفات بقاء، کیفیت بصری، میزان پوشش دهی، درجه سلامت، دمای عمق و سطح بستر نتایج بهتری را نشان دادند. به طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که گونه‎های بومادران, رزماری و اسطوخودوس، توانایی استقرار و کاربرد در سیستم بام سبز در قالب کشاورزی شهری در شهر مشهدرا دارا می باشند.