تحقیق حاضر به بررسی تأثیر مدیریت سرمایه در گردش با کنترل کنندگی اندازه و حاکمیت شرکتی بر سودآوری شرکت پرداخته است. مدیریت سرمایه در گردش، ترکیب بهینه اقلام سرمایه در گردش که شامل حساب های دریافتنی، موجودی کالا، حساب های پرداختنی و دوره تبدیل وجه نقداست، می باشد که موجب دستیابی سهامداران به حداکثر ثروت می شود. مسلماً مدیریتی قوی در این زمینه منجر به دستیابی به اهداف مورد نظر می شود. پژوهش حاضر با انتخاب 59 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1380 تا 1392 و با استفاده از مدل های رگرسیون خطی چند متغیره، انجام شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که رابطه منفی و معنی داری بین متوسط موجودی کالا، متوسط دوره حساب های پرداختنی، دوره وصول حساب های دریافتنی و متوسط دوره چرخه تبدیل وجه نقد با سودآوری شرکت ها وجود دارد.