ادبیات عاشورایی، به ویژه رثای امام حسین(ع)، همواره یکی از موضوعات برجسته ی شعر شاعران شیعی بوده است. علّامه سید محمّد جواد شبر(...،1332ه) در جلد نخست کتاب «ادب الطف»، اشعاری را در رثای امام حسین(ع) و یارانش گرد آوری نموده ، که مربوط به قرن های نخستین(اوّل تا سوم هجری)؛ دوران اموی و بخشی از عصر عبّاسی می باشد. با توجّه به اشعار این کتاب، رثای امام حسین(ع) در این دوران، از مضمون ها و ساختار های گوناگون و فراوانی برخوردار بوده است. برخی از این مضمون ها، مضمون های مشترک با سوگنامه های سایر اهل بیت(ع) است، موضوع-هایی همچون: اندوه و حسرت، دعوت به گریه، امید به ظهور امام زمان(ع) و ... که در عصر اموی به دلیل نزدیکی به حادثه ی عاشورا، رنگ گریه و اندوه، نسبت به عصر عباسی، افزونتر است.