هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش ادراک دانشجویان تحصیلات تکمیلی از مطلوبیت مولفه های برنامه درسی در پیش بینی میزان انگیزش پژوهشی آن ها است. بدین منظور نمونه¬ای متشکل از 197 تن از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 94-1393، به روش سهمیه¬ای انتخاب گردید. این مطالعه از حیث هدف کاربردی، از حیث روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه¬های محقق ساخته ادراک دانشجویان از مطلوبیت مولفه های برنامه درسی و پرسشنامه انگیزش پژوهشی بود. برای گزارش و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. شاخص های آمار توصیفی همچون تعداد، میانگین، انحراف معیار، بیشینه و کمینه نمرات و در آمار استنباطی نیز از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده و چندگانه، t مستقل، t2 هتلینگ و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد که میان ادراک از مولفه های درسی به صورت کلی و انگیزش پژوهشی 58/0 همبستگی وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خرده مقیاس¬های ادراک از مولفه های برنامه درسی (ادراک از هدف، محتوا، روش و ارزشیابی) و انگیزش پژوهشی دانشجویان همبستگی مثبت و معناداری دارد. نتایج رگرسیون همزمان نیز نشان داد که متغیرهای پیش¬بین می توانند به صورت ترکیبی 43 درصد از تغییرات متغیر انگیزش پژوهشی را تبیین کنند و از بین متغیرهای پیش¬بین، دو متغیر ادراک از هدف و ادراک از محتوا می¬تواند متغیر ملاک (انگیزش پژوهشی) را پیش¬بینی کنند و سایر متغیرهای پیش¬بین (ادراک از روش و ارزشیابی) به تنهایی قابلیت پیش بینی انگیزش پژوهشی را ندارند. به¬صورت کلی ادراک دانشجویان از مولفه های برنامه¬ی درسی قابلیت پیش بینی انگیزش پژوهشی را داراست، این یافته ها موید رویکرد خود تعیین گری است که بیان می کند ادراکات حاصل از محیط بر انگیزش تأثیر می گذارد.