مسئله اصلی در پژوهش حاضر این می باشد که آیا بین فناوری اطلاعات با کیفیت زندگی کاری زنان شاغل در دانشگاه پیام نور استان تهران رابطه معنی دار وجود دارد. در پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. نمونه آماری این تحقیق بروی 150 نفر از زنان شاغل انجام گرفت. در این پژوهـش به منظور بررسی کیفیت زندگی کاری از پرسشنامه نیری و برای بررسی فناوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss19در بخش آمار توصیفی از جداول، فراوانی و درصد فراوانی، برای توصیف آزمودنی¬ها استفاده شد. در بخش آمار استباطی متناسب با سطح سنجش داده ها و مفروضات از آزمون های همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق حاضر مبین آن است که بکارگیری فناوری اطلاعات بر تصمیم گیری و کنترل روی کار ،امکان خلاقیت ونواوری، احساس اعتماد و امنیت زنان، امکان رشد،رضایت از حقوق و مزایای کار، انگیزه و علاقه به کار، انجام مسئولیت های خانوادگی و اجتماعی در کنار شغل و سبک مدیریت زنان شاغل در دانشگاه پیام نور استان تهران تاثیر دارد.در نتیجه بکارگیری فناوری اطلاعات بر کیفیت زندگی کاری زنان شاغل در دانشگاه پیام نور استان تهران تاثیر دارد. پیشنهاد می شود، به منظور افزایش کیفیت کاری برای کارکنان سازمان و در نهایت بهره وری سازمانی، دوره های مختلف آموزش ضمن خدمت و کارگاه های آموزشی برای کلیه ی کارکنان ومدیران برگزار گردد. کارکنان به نشستهای اداری دعوت شوند و کار های آنها مورد پیگیری(نه مچگیری) قرار گیرد. مدیران دائما با آنها در تماس باشند. به افراد کارکنان اجازه داده شود در منزل یا هر محل مناسب یا مناسب ترین محل ، بی آنکه در ترافیک ساعات اولیه صبح انرژی و انگیزه خود را از دست بدهند و در نتیجه کارآیی فردی و بهره وری سازمانی دستخوش افت‏های چشمگیر گردد ، به امور‏جاری بپردازند .