سعدی همواره در ادب فارسی شخصیتی برجسته توصیف شده و این برجستگی حاصل زبانی است که او در پروراندن و بیان بهترین اندیشه ها از آن بهره برده است. از راه های انتقال سریع پیام یکی آن است که بتوانیم تا حد ممکن سخن خود را کوتاه بیان نمائیم ضمن آن که مقصود خود را به تمامی بیان کرده باشیم. واضعان فنون بلاغت این کار را با ایجاز در سخن ممکن دانسته اند. ایجاز و گزیده گویی در سخن، از فنون بلاغی مهم در رساندن پیام و معنای مورد هدف گوینده است. این اسلوب بیانی از شیوایی و بلاغت سخن به شمار می آید. یکی از انواع این اسلوب، ایجاز حذف است که در آن بخشی از اجزای جمله حذف می شود . این حذف ممکن است شامل حذف حرف، واژه یا در بخشی بزرگ¬تر، جمله هم باشد.این اسلوب اغراض بلاغی گوناگونی را دنبال نموده و در آفرینش زیبایی های لفظی و ظرافت های معنایی نقشی شگرف ایفا می نماید. در این پایان نامه ضمن بیان معنا و مفهوم حذف و اقسام آن، کارکردهای زیباشناختی حذف در غزلیّات و بوستان سعدی تحلیل شده است.