اگر باور داشته باشیم که طنز به دلیل کاربردهای گوناکونی که دارد یکی از جهانیهای زبان محسوب میشود و در تمام زبانهای دنیا به گونه ای وجود دارد، در می یابیم که چرا بررسی ظرافتهای آن در زبانهای گوناگون از دیرباز دغدغه نویسندگان و زبان شناسان بوده است. طنز به دلیل لطافت و لحن خوشایندی که دارد همواره برای مقاصد گوناگون مورد استفاده قرار گرفته و در صورتها و اشکال متنوعی تجلی یافته و از زوایای مختلفی نیز بررسی شده است. این بار آنچه ذهن ما را درگیر این زمینه می سازد، بررسی چگونگی استفاده از این سبک زبانی در امر آموزش زبان فرانسه به فارسی زبانان است که به این ترتیب تحقیق مورد نظر را در شاخه زبان شناسی و بررسی ساختارنحوی-واژگانی و معنایی طنز از یکسو و چگونگی استفاده از آن در آموزش زبان از سوی دیگر قرار می دهد. با توجه به اینکه طنز یکی از عناصر نسبتاً دشوار و بسیار ظریف زبان محسوب می گردد و ضمناً به دلیل جذابیت خاصی که دارد می تواند در آموزش زبان به کمک معلم زبان بیاید و در بسیاری از موارد از ویژگیهای زبان روزمره بهره می گیرد، توجه به آن در آموزش زبان از اهمیت خاصی برخوردار است و بررسی این نکته که شباهتها و تفاوتهای موجود در ساختار طنز در دو زبان از چه جهت امر آموزش را تسهیل می کند و از چه جهت بازدارنده است مسأله اصلی این تحقیق را می سازد.