افزایش جمعیت شهرنشین و نیازمندی به ایجاد مراکز شهری جدید-که بتواند جمعیت مازاد در شهرهای بزرگ را در خود جای دهد،از عوامل موثر در احداث شهرهای جدید بوده است.ایجاد چنین شهرهایی در دوران معاصر با نظریه باغشهر هاوارد در سال 1898 مطرح شد.با توجه به رشد شهرنشینی در قرن حاضر موضوع ایجاد شهرهای جدید به عنوان یک ضرورت در جهت جذب سرریز جمعیت شهری و به منظور تمرکززدایی جمعیت و اشتغال در جهان و از جمله در ایران مطرح و اجرا شده است.هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی عوامل تاثیرگذار در جمعیت¬پذیری شهر جدید گلبهار می¬باشدکه در5 بعد ویژگیهای اجتماعی،اقتصادی،رضایت و تعلق خاطرساکنان،وضعیت خدمات موجود درشهر جدید و مشارکت می¬باشد.روش انجام این پژوهش،توصیفی– تحلیلی است.نمونه آماری تحقیق حاضر،380 نفر از ساکنان شهر جدیدگلبهار می¬باشندکه پرسشنامه¬ای در 5 بعد فوق¬الذکر بین¬آنان توزیع شد. اطلاعات به دست¬آمده با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل¬هایی مانند آزمون من¬ویتنی،آزمون خی¬دو و آزمون کروسکال انجام شد.نتایج نشان می¬دهدکه وضعیت امکانات و تأسیسات موجود در شهر جدید گلبهار در سطح مطلوبی نیستند و با وضع مطلوب فاصله بسیاری دارند.همچنین نتایج،حاکی از عدم موفقیت شهر جدید گلبهار در جذب سرریز جمعیت شهر مشهد بوده است.