در این پژوهش به بررسی تاثیر استفاده از روش کاوشکری مور و پاژیل بر میزان یادگیری در حیطه شناختی دانش¬آموزان پسر سال اول متوسطه شهرستان بناب پرداخته شده است. در این راستا از میان 11 دبیرستان پسرانه دولتی شهرستان بناب یک مدرسه بصورت تصادفی ساده انتخاب شد. دو کلاس هم¬سطح از دانش¬آموزان سال اول این مدرسه به روش تصادفی خوشه¬ای تک¬مرحله ای به عنوان گروه کنترل و گروه آزمایش برگزیده شدند که تعداد دانش¬آموزان هر کلاس 30 نفر بود. در طی هشت جلسه، دانش-آموزان گروه آزمایش مباحث مربوط به محصولات نفت خام را به روش کاوشگری مور و پاژیل آموزش دیدن در حالی که گروه کنترل، آموزش این مفاهیم را در همین تعداد جلسه با روش تدریس سنتی تجربه کردند. طرح آزمایشی در این پژوهش از نوع پیش¬آزمون- پس¬آزمون با گروه کنترل بود. ابزارهای سنجش میزان یادگیری دانش¬آموزان، آزمون¬های محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن توسط اساتید و معلمان مجرب تایید و پایایی سوالات پیش¬آزمون و پس¬آزمون با استفاده از فرمول کودر-ریچاردسن21، به ترتیب 823/0 و 896/0 بدست آمد. داده¬ها با استفاده از روش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی تحلیل کواریانس و آزمون تی برای مقایسه میانگین¬های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان یادگیری دانش¬آموزان در حیطه شناختی و در تمامی سطوح یادگیری بلوم تفاوت معناداری با همدیگر داشت و دانش¬آموزانی که به روش کاوشگری آموزش دیده بودند، عملکرد بهتری در آزمون نهایی داشتند. همچنین در سه مورد از پنج مبحث انتخاب شده به عنوان زیرمولفه¬های محتوایی، عملکرد دانش¬آموزان گروه آزمایش به صورت معناداری بهتر از عملکرد دانش¬آموزان گروه کنترل بود. از این رو استفاده از روش کاوشگری مور و پاژیل در آموزش مفاهیم شیمی به دانش¬آموزان، پیشنهاد می¬شود.