در سال های اخیر پیرو رخدادها و تغییرات اقتصادی، موج خصوصی سازی، یا به عبارت دقیق تر واگذاری شرکت های دولتی و نیمه دولتی مجدداً اوج گرفته است. در این میان بخش عمده نگرانی ها متوجه واگذاری شرکت های متصدی خدمات عمومی است. چراکه دولت بعنوان حاکمیت، بدون چشم داشت به سود، وظیفه تامین نیازهای عمومی تمام شهروندان خود را با کمترین تبعیض بر عهده دارد، حال اگر این شرکت ها به بخش خصوصی واگذار شوند، چه شرایطی پیش خواهد آمد؟ در بازار رقابتی که سودآوری اصلی ترین انگیزه فعالیت است، نیازهای عمومی شهروندان چگونه تامین خواهد شد؟ آیا نقشه راهی برای عبور از این وضعیت و تحقق بازار رقابتی وجود دارد؟ به منظور دستیابی به پاسخ چنین پرسش هایی، پژوهشی در قالب دو فاز، با رویکرد تطبیقی و بازاریابی تعریف و به مرحله اجرا گذاشته شد. در اولین فاز، مطالعات گسترده پیرامون وضعیت صنایع شبکه ای (خصوصاً صنعت برق) در ایران و دیگر کشورهای جهان و همچنین اجماع نظر نخبگان صنعت (در قالب دو گروه مرکز) منجر به تدوین الگوی تطبیقی اولیه و شناسایی عناوین اصلی الگوی ساختاری صنعت برق شد. بر پایه اطلاعات بدست آمده، در فاز دوم مصاحبه هایی عمیق با متخصصان صنعت ترتیب داده شد که تجزیه و تحلیل یافته های حاصل از این مصاحبه ها، علاوه بر توسعه ی الگوی اولیه در بخش توزیع و از منظر بازاریابی، مهر تاییدی بر روابط پیش بینی شده در آن بود. این پژوهش در سال های 1392 و 1393 براساس مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه گروهی، با جمعی از نخبگان صنعت، همچنین مصاحبه فردی با تعدادی از پرسنل شرکت های توزیع نیروی برق ، در چند مرحله و به منظور کشف و شناسایی متغیرهای موثر در الگوی ساختاری صنعت برق و پیش بینی وضعیت آتی در این بازار، انجام گرفته است. در این راستا جهت جمع آوری اطلاعات از روش گروه مرکز و مصاحبه ساختار نیافته (باز) و همچنین مطالعه کتابخانه ای پیرامون وضعیت کنونی صنعت برق در ایران استفاده شده است، همچنین به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها روش تحلیل تماتیک(موضوعی) به کار برده شده است. نتایج بدست آمده در قالب دو الگوی مجزا و در عین حال مکمل پیرامون مراحل، الزامات، پیامدها و نتایج خصوصی سازی نمایش داده شده است.