دیوارهای حائل ابنیه ای هستند که برای جلو گیری از ریزش جانبی خاک و یا دیگر مصالح دانه ای بنا می شوند . این نوع ابنیه در اکثر پروژه های ساختمانی از قبیل راهسازی ، پل سازی ، محوطه سازی و به طور کلی هر جا نیاز به تکیه گاه جانبی برای جدار قائم خاکبرداری باشد، مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجا که هزینه مواد و مصالح مصرفی یکی از عوامل اصلی در ساخت و ساز می باشد، کاهش آن با استفاده از کمینه کردن وزن یا حجم، فرایندی مطلوب است. امروزه در عمل سازه های بتنی بر اساس تجربه مهندسین سازه طراحی می شوند. در واقع پس از تعیین ابعاد مقاطع و نوع مواد بر اساس تجربه، سازه تحلیل شده و تنش های موجود محاسبه می گردند، سپس طراحی بر اساس انتخاب میلگردها به نحوی که محدودیت های آیین نامه ای را برآورده نمایند، صورت می پذیرد. اگرچه این روش سعی و خطا یک طرح ایمن را به دنبال دارد، اما معمولا به طراحی بهینه منجر نمی شود. نتایج تحقیقات گسترده گویای این مطلب است که استفاده از الگوریتم های بهینه سازی ساز ه ای، راه حلی موثر در رفع مشکل طراحی بر اساس تجربه می باشد. روش اجتماع ذرات باردار (روش بهینه سازی الگو گرفته از اصول فیزیک و مکانیک) می باشد که توسط طلعت اهری ابداع شده است. در این روش کل مجموعه ذرات یک هدف کلی را با همکاری هم دنبال می کنند. این روش از اصول فیزیک و مکانیک استفاده کرده و یک راه حل مناسب برای مسائل بهینه سازی ارایه می دهد. روش اجتماع ذرات باردار می تواند برای حل همه مسائل بهینه سازی مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق ما روش اجتماع ذرات باردار بهبود یافته را برای بهینه سازی دیوارهای حایل بتنی به کار خواهیم برد.